Berlinski testament je poseban oblik zajedničke oporuke za bračne parove i registrovane životne partnere, na osnovu koje se supružnici međusobno imenuju za jedine naslednike, kako pojašnjava Nemački centar za nasleđe (Deutsche Erbenzentrum), što znači da tu pravnu opciju ne mogu koristiti nevenčani parovi prema odredbama Nemačkog građanskog zakonika (§ 2269 BGB). Specifičnost ove oporuke sastoji se u tome da, ukoliko jedan partner umre, deca ostaju praznih ruku jer zakonsko nasleđivanje u tom slučaju – ne važi.
Oporukom je data pravna mogućnost sa se dugovečniji supružnik može označiti kao jedini „punopravni naslednik“, a deca kao „konačni naslednici“. Imovina tada neograničeno prelazi na dugovečnijeg supružnika, koji njome može slobodno da raspolaže tokom svog života. Prema drugoj alternativi, supružnik se imenuje kao „prethodni naslednik“, a deca kao „naknadni naslednici“.
Održivost životnog standarda partnera kao prednost
Ako se zaostavština sastoji uglavnom od imovine, nakon smrti jednog partnera, dugovečniji partner može nesmetano nastaviti da tu živi, što znači da celokupna imovina pripada njemu. U tome se ogleda prednost „Berliner Testament“ jer se tako može održati životni standard osobe, kako prenosi portal Finanztip. Tek nakon smrti oba partnera, nasledstvo se deli na decu ili druge preživele naslednike.
Korisno je znati: ako partneri žele jedno drugom da pruže priliku da promene testament nakon smrti jednog od njih, ta klauzula mora biti uključena u testament. Ako su u zajedničkoj oporuci kao naslednici navedena deca, nadživeli partner ne može ih samostalno lišiti nasledstva.
Inače, upotreba izraza „Berliner Testament“ ne potiče od zakonodavca, tako da nije sasvim jasno zašto se uobičajio u pravnoj terminologiji. Jedna od nekoliko teorija koje ga kao takvog definišu, navodno potiče iz posebnog širenja određenog tipa oporuke, koji je bio rasprostranjen među bračnim parovima još u pruskom Berlinu.
S. Ćujić
Izvor: TZ.de
